සිතන්න... ඔබ පාරේ ගමනක් යන විට ඉතා ලක්‍ෂණ කාන්තාවක් ඔබේ මෝටර් රථය නවත්වා ඇයව නගරයට ගෙන යන මෙන් ඉල්ලා සිටිනවා.
ඔබ ඇයව මෝටර් රථයට නංවා ගන්නවා. මද දුරක් යන විට ඇය ක්ලාන්ත වෙනවා. ඔබ ඇයව රෝහලකට ගෙන යනවා. ඇයව පරීක්‍ෂා කල වෛද්‍යවරයා ඔබට සුභ පතනවා!!!
"මගෙන් සුභ පැතුම්!!! ඔබ දැන් පියෙක්"
දැන් ඔබට පීඩනයක් දැනෙනවා...
"ඔබට වැරදීමක් වෙලා...මම ඇගේ දරුවාගේ පියා නෙවේ" ඔබ පවසනවා.
"නෑ නෑ මොහුම තමා මගේ දරුවාගේ පියා"ඇය හඩා වැටෙමින් පවසනවා.
දැන් ඔබට දැනෙන පීඩනය තවත් වැඩිවී සිද්ධිය දුරදිග යනවා...
රෝහල් පොලීසිය පැමිනෙනවා.වෛද්‍යවරයාට DNA පරීක්‍ෂණයක් කරන මෙන් නියෝග කරනවා. DNA පරීක්‍ෂණය කරනවා. DNA පරීක්‍ෂණයේ ප්‍රථිඵල එනවා. වෛද්‍යවරයා ඔබෙන් සමාව ඉල්ලනවා.
"මොහු අහිංසකයි...ඇය වංචාකාරියක්...මොහු ඇගේ දරුවාගේ පියා නොවේ...මොහුට කවදාවත් පියෙකු වෙන්න බෑ!!!"
එය ඇසූ ඔබේ පීඩනය තවත් වැඩි වෙනවා.
නමුත් ඔබ දෙවියන්ට ස්තූති කරමින් නිවසට එනවා.නිවසට ලගා වන ඔබට බිරිද දුරකථන ඇමතුමක් දෙනවා...
"ඔයා එනකොට පුතාවයි දුවවයි ඉස්කෝලෙන් අරන් එනවද?"
රෝහලේදී ඔබට මතක් නොවුනු දෙයක් ඔබට මතක් වෙනවා
"මට කවදාවත් පියෙක් වෙන්න බැරි නම් මගේ දරුවන් ගේ තාත්තා කවුද?"
දැන් ඔබට ජීවිතයේ දැරිය හැකි උපරිම පීඩනය දැනෙනවා...
